Her zaman Lu Feng'in biraz dik başlı, erdemli konuşmada biraz eksik, biraz daha otoriter ve biraz inatçı, ama nihayetinde sıcak bir kalpten akan sıcak damarları olan bir adam olduğunu düşündüm. Ben sadece on dört yaşındayken filizlenen bir aşk, bir zamanlar bunun bir ömür süreceğini ummaya cüret etmiştim ama acı gerçek şu ki, mutluluk hayatta sadece dondurabilmeyi dilediğin anlardan ibaretti.
Bu sonsuz değildi ki. Kaderin zalim elleri, hayatımı özenle inşa ettiğim yoldaki raydan çıkarmak için en savunmasız olduğunum yere vurdu. Hiçbir sevgi, onun gitmiş olduğu gerçeğini değiştiremezdi artık. Kırk yaşımda, barıştığımızda, artık geçmişten bir gölge izi bulamıyordum.
Aşkın bir son kullanma süresi varsa, ne kadardı?
Ya aşk bir kez daha ortaya çıktığında, onu kucaklamaya cesaretim olur muydu ki?