Ne zaman stres altında olsam, bu rüyayı görüyorum.
Annem koyu dalgalı gri saçlarını tarıyor ve bana gülümsüyor. İri gözlerinin kalın ve kavisli çift kapakları var, ağzının her iki tarafı yukarı kalkıyor ve solda küçük bir gamze oluşturuyor.
Annem ne mi diyor, anlayamıyorum. Muhtemelen başka bir şeyle meşguldüm ve dikkat etmedim.
Annem, teyzemden aldığım parayla ona aldığım ay grisi tacı gösteriyor. Neden ona doğum gününde aldığım tacı gösteriyor ki? Ne renk olduğunu bilmiyorum ama ona renkli bir taç verdiğimi biliyorum, o da ne renk olduğunu bilmiyor çünkü artık babam yok.
Sonra bana baktı ve gümüş gri elbisesini işaret ederken genişçe gülümsedi.
"Yine gök mavisi bir elbise mi?"
Teyzem kanepeye uzanmış, üzerinde çimento rengi bir tişört, yanında beyaz çizgili siyah bir eşofman vardı. Bacaklarımı onun üzerine attım. Teyzem azarlamak için ağzını açtı. Annem olay yerine gülüp evden çıktı.
"Hayır..."
Rüya olduğunu bilsem de çığlık attım ama hepsi boğazımdan çıkıp gitti. Annemin figürü kapıdaki aralıktan yavaşça kayboldu.
"Hayır!"
Yine ona doğru haykırdım ama faydasızdı. Bu onu son görüşümdü.
Ne zaman stres altında olsam, bu rüyayı görüyorum.